Het is bijna zover. Nog een paar maanden en dan hoop ik naar Roemenië te emigreren. In Roemenië zal ik als vrijwilliger aan de slag gaan bij een lokale organisatie die zit inzet voor de Romagemeenschappen. De mensen die mij goed kennen, weten dat ik dit al heel lang wil. Ik kan mij voorstellen dat anderen zich afvragen waarom ik doe. Waarom zou je huis en haard verlaten om naar een ander land te verhuizen? Waarom zou je je baan opgeven om vervolgens van giften te leven? Waarom zou je alle zekerheid die je hier hebt achter je laten en naar een ander land gaan waar je minder zekerheden hebt? Via deze blog geef ik je een inkijkje in deze persoonlijke missie.
Hoe het allemaal begon
In de zomer van 2012 ging ik met een groep jongeren uit mijn toenmalige kerk naar Moldavië/Roemenië om daar vrijwilligerswerk te doen voor een lokale organisatie. Deze organisatie zette zich in voor mensen met een beperking of chronische ziekte. Tijdens het werken met deze mensen werd het als snel duidelijk dat zij niet dezelfde kansen en privileges hebben als andere mensen. En ook dat er weinig voorzieningen voor hen waren waardoor hun bewegingsvrijheid erg beperkt was. Ze werden buitengesloten door de maatschappij en dat raakte mij erg want ook deze mensen hebben de maatschappij veel te bieden. In Nederland proberen we deze mensen zoveel mogelijk de kans te geven om een plek te krijgen in de maatschappij en tot bloei te laten komen. Maar in Moldavië/Roemenië probeerden ze deze mensen zoveel mogelijk “te verstoppen”. Dit vond ik vreselijk om te zien. Tijdens deze reis groeide in mij het verlangen om mij in te zetten voor mensen die minder kansen krijgen om wat voor reden dan ook. Want toen al geloofde ik dat ieder mens talenten heeft gekregen en dat ieder mens van betekenis kan zijn voor anderen. Maar je moet daar wel de kans voor krijgen. Om mij hiervoor in te kunnen zetten, besloot ik te starten met de opleiding SPH.
Drankje doen met de mensen met een beperking. Soms was het een uitdaging om met de rolstoel te rijden, omdat de infrastructuur er niet op gericht was. Hoge stoepen met gaten en gleuven maakten het lastig
Eerste meeting Perspective Danes
In 2014 begon ik met de studie SPH aan Hogeschool Viaa in Zwolle. Tijdens het tweede jaar van mijn studie kreeg ik het verlangen om weer naar Roemenië te gaan. Ik ging op internet zoeken naar een organisatie waarbij ik mij kon aansluiten om in de zomer voor een paar weken naar Roemenië te gaan. Dit bleek niet heel makkelijk te zijn. Op een gegeven moment gaf een docent van mij de tip om in de zomer naar een vriend van hem in Roemenië te gaan, om wat extra ervaring op te doen. Deze vriend was social worker en oprichter van de organisatie Perspective Danes. Samen met een studiegenoot ben ik daarheen gegaan en hebben we verschillende werkzaamheden gedaan zoals het meewerken aan jeugd- en kinderprogramma’s en het brengen van huisbezoeken. Toen wij daar waren, was er ook een discipleshipschool uit Zwitserland. Studenten van deze school organiseerden samen met hun docenten kinderen- en jongerenprogramma’s ter ondersteuning van de stichting Perspective Danes. Een deel van het programma draaiden wij met hen mee. Het was een uitdagende reis waarbij we veel armoede hebben gezien en waarbij we hebben gezien wat voor gevolgen het voor mensen heeft wanneer ze worden “uitgekotst” door de maatschappij. Het was mooi om even naast deze mensen te staan. Met ze te praten en ze te laten zien dat er ook mensen zijn die wel zorg voor hen willen dragen en die hun leven juist van waarde vinden.
Kinderprogramma in een van de Romadorpen in de buurt. Verhaal met een boodschap, spelletjes en knutselen
Wat mij aanspreekt aan Perspective Danes
Inmiddels heb ik acht keer vrijwilligerswerk gedaan voor de organisatie Perspective Danes. Hierdoor heb ik gezien welke positieve invloed de organisatie heeft op de gemeenschappen daar. Er is zoveel groei te zien, en dat is prachtig! De jongeren zien weer meer toekomstperspectief. Ze kunnen naar school, sommigen kunnen zelfs studeren. Er wordt gekeken naar de talenten van de jongeren, en hoe ze die talenten verder kunnen ontwikkelen. De jongeren die hulp krijgen van de organisatie worden ook aangemoedigd om van betekenis te zijn voor anderen die hulp nodig hebben. De jongeren krijgen de mogelijkheid om naar school te gaan en als “tegenprestatie” wordt er van hen verwacht dat ze bijvoorbeeld hulp bieden aan de weduwen die onderdeel zijn van het weduwenprogramma.
Jeugd- kinderkamp zomer 2024 met als thema “Hiking with Jesus”. Iedereen was deel van een kleine discussiegroep. Elke discussiegroep mocht een naam voor z’n groep bedenken en een vlag maken waarop normen en waarden stonden uitgebeeld die van belang waren voor hun als groep
Ook vind ik het mooi om te zien dat de mensen in hun waarde worden gelaten en dat er niet alleen wordt gekeken naar wat de mensen op dit moment nodig hebben, maar ook wat helpend voor hen is op de lange termijn. Dus er worden niet zomaar kleren weggegeven, maar er is een winkeltje opgericht waar ze voor heel weinig geld kleren kunnen kopen. Op deze manier leren ze om de waarde ervan te zien en te zorgen voor de kleren die ze kopen. Ze kunnen zo hun eigen kleren uitzoeken. Dit geeft hen waardigheid en verantwoordelijkheid.
Motivatie om naar Roemenië te verhuizen
Twaalf jaar geleden grapte ik met wat mensen dat ik op een dag naar Roemenië zou verhuizen. Vijf jaar geleden heb ik de studie SPH afgerond. Op de voorkant van mijn afstudeerprofiel schreef ik; Iedereen is door God geschapen. Iedereen is uniek. Iedereen is van waarde voor deze wereld. Laten we elkaar op die manier bekijken. Laten we elkaars vaardigheden gebruiken en vergroten.
Na mijn studie SPH ben ik naar Zwitserland verhuisd om daar twee jaar te studeren aan de discipleship school genaamd Master’s Commission. Eén van de belangrijkste dingen die ik daar heb geleerd is dat God een liefdevolle Vader is. Deze liefdevolle Vader heeft ons allemaal gaven en talenten gegeven die wij mogen inzetten om Zijn liefde zichtbaar te maken aan de mensen om ons heen. Dus je mag je gaven en talenten gebruiken en laten groeien zodat je die kunt gebruiken om Gods liefde te tonen. Dit kan je doen door je gaven en talenten in te zetten voor anderen. In de bijbel staat dit heel mooi beschreven in 1 Petrus 4:10 ; “Ieder heeft gaven gekregen. Gebruik die om elkaar te dienen, want zo geeft u de rijkdom van Gods genade aan elkaar door.”
Ik heb gezien in Roemenië dat mensen geen gelijk kansen krijgen omdat ze een andere achtergrond hebben, een beperking of om een andere reden. Maar ik weet dat God ook hun liefdevolle Vader is. En dat Hij ook aan hen talenten heeft gegeven. Hij wil juist hen ook gebruiken ter opbouw van Zijn Koninkrijk. Ik wil er graag aan bijdragen om deze mensen te helpen met het ontdekken en ontwikkelen van hun talenten zodat zij die kunnen inzetten voor hun medemens en dat Gods liefde ook zichtbaar wordt onder deze mensen.
Best een grote missie dus. En soms is het ook moeilijk om te bedenken wat ik achterlaat. Maar tegelijk vind ik het een groot geschenk dat ik zo mee mag werken om Gods liefde te laten zien en hoop en perspectief te bieden aan jongeren die dit zo hard nodig hebben!